Каб быць як Бог

Калі карабель плыве без пэўнай мэты, без пункта прызначэння, ён ніколі не мае спадарожнага ветру. Гэты вецер можа прыходзіць з усіх бакоў, але ён ніколі не стане спрыяльным.

Так вось і мы: жывем і думаем часам, што ўсё супраць нас, абсалютна ўсё, і наогул лёс у нас такі, быць няшчаснымі. Але бяда ў тым, што мы самі не ведаем, чаго мы хочам. Гэта сур’ёзная праблема. Часта такая сітуацыя прыводзіць да расчаравання і дэпрэсіі.

Сапраўды, гэта вельмі важна мець у жыцці мэты. Няхай яны будуць маленькімі і нязначнымі, альбо нават смешнымі і трошкі дзіцячымі, але неабходна, каб яны былі. Можна ўсталёўваць задачы на ??дзень, на тыдзень, на месяц. Галоўнае, каб мы самі ведалі, да чаго мы імкнемся. І толькі такім чынам мы пераканаемся, што шчасце крочыць разам з намі і вецер нам дзьме ў спіну.

Магчыма, нашы мэты і планы будуць падобныя на няспраўджаныя мары і фантазіі, але ж мудрыя людзі кажуць, што калі чалавек разважае, то ён нагадвае жабрака, а калі ён марыць, то падобны на Бога. Хіба гэта дрэнна? Хіба не варта марыць?

Не, мэты ў жыцці неабходныя, каб адчуваць спадарожны вецер. Марыць неабходна, бо Бог сам першы летуценнік.